संगीतकार ली हे-जुनने 'रेंट' मधील रॉजरच्या भूमिकेतून प्रेक्षकांची मने जिंकली

संगीतकार ली हे-जुन सध्या जोनाथन लार्सनला प्रभावीपणे साकारत आहे, प्रथम 'टिक, टिक... बूम!' मध्ये त्याच्या जीवनाचे चित्रण करून आणि आता 'रेंट' मध्ये त्याच्या मित्राची भूमिका साकारत आहे. जरी या दोन भूमिका पूर्णपणे वेगळ्या असल्या तरी, दोन्ही लार्सनचे आंतरिक जग दर्शवतात.

'रेंट' या संगीत नाटकाच्या दहाव्या आवृत्तीत, ली हे-जुन रॉजरची भूमिका साकारत आहे. रॉजर एक तरुण कलाकार आहे, ज्याला संगीताची आवड आहे, परंतु स्वतःच्या मानसिक जखमांमुळे आणि अपराधीपणामुळे त्याने स्वतःला जगापासून दूर केले आहे. गेल्या दोन वर्षांत, ली हे-जुनने 'बीथोव्हेन', 'मोझार्ट!', 'मेरी अँटोनेट' आणि 'द रोझ ऑफ व्हर्साय' सारख्या संगीत नाटकांमध्ये प्रशंसित आणि आदरणीय भूमिका साकारल्या आहेत. यापूर्वी हळव्या आणि निरागस भूमिका साकारणाऱ्या ली हे-जुनने आता रॉजरची भूमिका केली आहे, जो भावनिकदृष्ट्या अस्थिर असू शकतो, परंतु तो प्रेमात खूप रोमँटिक आहे. त्याच्या गुंतागुंतीच्या, बदलत्या भावनांचे सूक्ष्म सादरीकरण प्रेक्षकांना आकर्षित करत आहे.

"मी त्याच्याकडे एक माणूस म्हणून पाहण्याचा प्रयत्न केला," असे ली हे-जुन रॉजरबद्दल सांगतो. रॉजर न्यूयॉर्कच्या ईस्ट व्हिलेजमध्ये राहणारा एक कलाकार आहे, जो तरुण कलाकारांचे तीव्र जीवन संगीताद्वारे सादर करतो. "त्याच्या आयुष्यात खूप वेदना आणि प्रेम आहे, परंतु जेव्हा त्याला दुखावले जाते, तेव्हा तो त्याचे हृदय बंद करतो. बाहेरून तो हिंसक वाटू शकतो, परंतु प्रत्यक्षात तो खूप नाजूक आणि एकटा आहे, ज्याला आधारासाठी कोणी नाही."

रॉजर, जो आपल्या मित्रांसाठी संगीत पूर्ण करेपर्यंत घराबाहेर न पडण्याची शपथ घेतो, त्याने प्रत्यक्षात त्याच्या माजी प्रेयसीच्या मृत्यूबद्दलच्या अपराधीपणामुळे स्वतःचे हृदय बंद केले आहे. ली हे-जुन त्याचे वर्णन 'पिंजऱ्यातील पक्षी' असे करतो.

त्याचे मित्र – जे समलैंगिकता, एड्स आणि अमली पदार्थांशी झगडत आहेत, आणि ज्यांना समाज 'नीच' म्हणून पाहतो – त्यांनीच रॉजरला अंधारातून बाहेर काढले. त्यांनी मुलाप्रमाणे त्याची काळजी घेतली आणि त्याला पुन्हा प्रेमासाठी खुले होण्यास मदत केली.

"भूमिकेत पूर्णपणे रमून गेलो असताना, मी स्वतः खूप उदास झालो होतो," असे ली हे-जुन कबूल करतो. "प्रत्येकजण हसत-खेळत होता, परंतु मला आनंद वाटत नव्हता." तो आठवण करतो की दिग्दर्शक अँडी सेन्योर ज्युनियरने ओरडून म्हटले होते, "अजून! रागाच्या दृश्यात: 'हा तुझा राग आहे, हे-जुन, रॉजर असा रागवणार नाही.' मी त्याला स्फोट होणाऱ्या बॉम्बसारखे बाहेर काढण्याचा प्रयत्न करत होतो, परंतु ते कठीण होते आणि निराशाजनक वाटले."

ली हे-जुनने मागील दोन सीझनमध्ये रॉजरची भूमिका साकारलेल्या जंग जी-हूच्या प्रामाणिक सल्ल्यामुळे आपल्या शंकांचे निरसन केले. "जंग जी-हू, ज्याने मागील सीझनमध्ये रॉजरची भूमिका केली होती, तो मला म्हणाला: 'तू विचार करण्यापेक्षा जास्त तेजस्वी आहेस' आणि त्याने स्वतःच्या अडचणींवर मात करण्याच्या अनुभवांबद्दल सांगितले," असे ली हे-जुन सांगतो. "त्यानंतर मी रॉजरच्या वेदनांशी सहानुभूती दर्शवू लागलो. जेव्हा मी विचार केला की हे शक्य आहे, तेव्हा भूमिकेशी जवळीक साधणे सोपे झाले."

"मी ज्या गोष्टींचा अनुभव घेतला नव्हता, त्या कल्पना कराव्या लागल्यामुळे, मी सामान्य भावनांपेक्षा अधिक खोलवर, अधिक हताश आणि अधिक उत्कटतेने प्रतिसाद देण्याचा प्रयत्न केला," तो म्हणतो. "मला वाटले की कोणतीही नवीन नातेसंबंध त्याच्यासाठी विश्वासघात असेल, आणि त्याला तसा अधिकार नाही. त्यानंतर त्याची भेट मिमीशी झाली, जी त्याच्या आयुष्यातील प्रकाशासारखी होती, आणि त्याला जाणवले की तो एकटाच बंदिस्त होता, तर इतरजण केवळ वर्तमानासाठी जगत होते."

जेव्हा त्यांनी एकमेकांच्या जखमांवर फुंकर घातली, तेव्हा ही कहाणी पूर्ण झाली. "रॉजर, ज्याच्याकडे बचावात्मक यंत्रणा होती, तो विशेषतः मिमीच्या विचारसरणीने प्रभावित झाला आणि त्याला त्याच्या जीवनात एक निर्णायक क्षण सापडला," असे ली हे-जुन म्हणतो. "जेव्हा त्याला जाणवते की तो एकटा नाही, तेव्हा तो वाढतो. जरी त्याला मदत मिळत असली तरी, तो प्रथम आपल्या मित्रांकडे हात पुढे करतो आणि ते आपल्या गाण्याच्या बोलांमधून व्यक्त करतो."

"'रेंट' हे असे नाटक आहे जे आपल्याला शिकवते की एकजुटीने जगणे हीच खरी शक्ती आहे," असे ली हे-जुन म्हणतो. "हे केवळ नेत्रदीपक कामांऐवजी, आपल्या नात्यांचे मूल्य दर्शवते, जिथे आपण एकमेकांची काळजी घेतो आणि एकत्र पुढे जातो. मला आशा आहे की अनेक लोक थिएटरमध्ये येतील आणि एक उबदार हिवाळा घालवतील."

'रेंट', जी प्रेमाचा आनंद कोणत्याही औषधापेक्षा अधिक उपचार करणारा आहे यावर जोर देते, ती पुढील वर्षी २२ फेब्रुवारीपर्यंत सोलच्या गंगनम-गु येथील COEX आर्टिअममध्ये सुरू राणी येथे सुरू राहील.

कोरियन नेटिझन्स ली हे-जुनच्या अभिनयाचे कौतुक करत आहेत, आणि त्यांनी पात्रांच्या जटिल भावना किती खोलवर व्यक्त केल्या आहेत यावर जोर देत आहेत. अनेकांनी असेही म्हटले आहे की, रॉजरच्या त्याच्या भूमिकेमुळे तीव्र सहानुभूती निर्माण होते आणि एकाकीपणा तसेच समर्थनाच्या शोधावर विचार करण्यास प्रवृत्त करते.