Dari RM8 Hingga Jutawan Beras Bernilai RM97 Bilion: Kisah Inspirasi Pengerusi Lee Neung-goo

Perjalanan hidup yang penuh liku dan pegangan teguh terhadap prinsip hidup Pengerusi Lee Neung-goo, yang bermula hanya dengan RM8 dan kini menguruskan perniagaan bernilai RM97 bilion melalui pelbagai paten, telah meninggalkan kesan mendalam.

Dalam siaran bertarikh 19 Mei bagi program EBS 'Jiran Jutawan Bersama Seo Jang-hoon' (selepas ini dirujuk sebagai 'Jiran Jutawan'), kisah luar biasa Pengerusi Lee Neung-goo, 'Jutawan Beras', taikun hartanah tertua yang pernah muncul, telah didedahkan.

Pengerusi Lee Neung-goo, yang dilahirkan dalam keluarga petani miskin pada tahun 1940-an dan kini berusia awal 80-an, telah mengabdikan diri selama 50 tahun dalam industri 'produk beras'. Usaha beliau telah diiktiraf dengan pelbagai anugerah, plak penghargaan, dan dua pingat kehormatan Presiden.

Anak perempuannya, yang merupakan 'Jutawan Beras' yang diperkenalkan dalam program ini dan kini bekerja sebagai akauntan di Amerika Syarikat, berdiri teguh di sisi bapanya untuk menjaga syarikat. Beliau dengan bangganya berkongsi: 'Ayah saya sangat suka membangunkan produk baharu. Setiap kali dia bangun, ada sahaja produk baharu yang dihasilkan.'

Antara ciptaan terkemuka Pengerusi Lee Neung-goo ialah mesin membuat jejari beras (sujebi) yang mengekalkan tekstur asli, mesin stim yang meningkatkan pengeluaran daripada 60kg sehari kepada 60kg dalam 3 minit, dan 'kaedah rendaman alkohol' (jujjeong chimjibeop) yang secara drastik memanjangkan jangka hayat kuih beras.

Lebih menakjubkan lagi, beliau telah membuka paten-paten revolusioner ini kepada pasaran. Selain itu, pada tahun 1986, apabila lebihan beras menjadi isu, beliau menerima panggilan kerajaan untuk membangunkan 'mi beras' pertama negara menggunakan stok beras kerajaan.

Kini, lebih daripada 400 jenis produk yang telah melalui sentuhan Pengerusi Lee Neung-goo menjadi sebahagian daripada hidangan rakyat Korea.

Namun, perjalanan hidupnya tidak semudah yang disangka. Pada usia 28 tahun, beliau kehilangan anak sulungnya akibat meningitis dan berhijrah ke bandar. Dengan hanya RM8 di poketnya, yang bersamaan harga satu gantang beras pada masa itu, wang itu cepat habis untuk tambang.

Menjadi seorang yang tiada apa-apa, beliau bekerja sebagai penghantar barang sebelum memulakan perniagaan kuih beras.

Beliau mengimbau detik-detik genting: 'Sangat tegang sehinggakan walaupun suhu -20 darjah Celsius, peluh saya mengalir deras dan tangan saya pecah sehingga berdarah' semasa beliau meronda di jalanan mencari jalan jualan.

Peluang keemasan tiba apabila beliau berjaya menembusi pasar raya di kawasan perumahan mewah 'Gangnam' yang sedang pesat membangun.

Pengerusi Lee Neung-goo menjelaskan falsafah pengurusannya: 'Kuih beras 400g berharga 400 Won, manakala tepung gandum 3kg berharga 400 Won. Jika produk itu bagus dan sedap, pengguna akan membelinya, sama ada dahulu atau sekarang.'

Namun, selepas kejayaan, krisis sekali lagi melanda. Pada usia 57 tahun, beliau mengalami kemalangan jalan raya yang memerlukan kos rawatan isteri sebanyak 800,000 Won, dan di situ jugalah beliau didiagnosis mengalami strok.

Beliau mengimbau kenangan pahit itu: 'Doktor berkata saya mungkin hanya hidup 3 tahun lagi. Mulut saya senget, air liur mengalir...'

Walaupun begitu, beliau berjaya mengatasi kesukaran itu. Kini, beliau mengendalikan kilang seluas 2,000 Pyeong di Paju, Gyeonggi, dan 30,000 Pyeong di Cheongyang, Chungnam, dengan kapasiti pengeluaran 400,000 hidangan sehari.

Walaupun memiliki kilang yang luas, kediaman beliau amat bersahaja kecuali saiznya yang besar. Beg susu yang digantung di pintu, nota dolar AS bernilai 2 yang melambangkan tuah, dan gambar keluarga yang memenuhi dinding, semuanya mencerminkan falsafah hidupnya.

Beliau menekankan: 'Wang, tidak kira berapa banyak pun, mesti digunakan untuk tujuan yang perlu. Menjadi takbur kerana memiliki terlalu banyak... tidak sesuai dengan keperibadian kami.'

Apabila Seo Jang-hoon bertanyakan soalan spontan: 'Pernahkah syarikat lain menawarkan untuk membeli syarikat anda?'

Pengerusi Lee Neung-goo menjawab dengan keyakinan dan kebanggaan yang mendalam: 'Kami tidak mempunyai hutang. Makanan adalah tentang tidak mempunyai sifat tamak.'

Rata-rata netizen Korea kagum dengan ketabahan dan kejayaan Pengerusi Lee Neung-goo. Sesetengah komen menyatakan, 'Ini adalah contoh sebenar kejayaan yang datang dari usaha gigih' dan 'Sangat menakjubkan bagaimana beliau tidak pernah tamak dan sentiasa mengekalkan kualiti produk.'