Koreaanse drama's zetten de werkplek centraal: Verhalen van overleven in het IMF-tijdperk en het moderne kantoorleven
De blik van de Koreaanse dramaserie keert terug naar de kantooromgeving. Het ongemakkelijke lachen tijdens bedrijfsuitjes, de zuchten voor een Excel-bestand en de dagelijkse strijd van een werknemer die zich vastklampt aan het woord 'prestatie' worden levendig op het scherm gereproduceerd.
De tvN-serie 'Taepung Sangsa' (Typhoon Corporation) en JTBC's 'Het Verhaal van Manager Kim, die bij een groot bedrijf in Seoul werkt' zijn de sterren in deze nieuwe golf. Beide producties pakken de tijdsgeest op een andere manier aan. 'Taepung Sangsa' transformeert de wanhoop van het IMF-tijdperk in hoop, terwijl 'Het Verhaal van Manager Kim' de huidige organisatiecultuur met realisme benadert, en beide verkennen op hun eigen manier de mens in zijn werkomgeving.
'Taepung Sangsa' vertelt het verhaal van mensen die, ondanks wanhoop en verwarring, een ingestort bedrijf weer opbouwen. Het speelt zich af tegen de achtergrond van de nationale crisis van de IMF-crisis. Kang Tae-poong (Lee Joon-ho), ooit een 'Orange Tribe'-lid dat de straten van Apgujeong domineerde, ziet zijn levenspad veranderen na de dood van zijn vader en de overname van het handelsbedrijf. Zijn proces om samen met griffier Oh Mi-sun (Kim Min-ha) een faillissement-bedreiging af te wenden, is geen simpel groeiverhaal, maar een 'epos van gemeenschappelijk herstel'.
De gedetailleerde historische nauwkeurigheid verhoogt de emotionele onderdompeling. Reële objecten zoals pagers, cityphones, telexen en cassettebandjes herstellen de jaren '90 perfect. Zelfs kapsels, make-up en kleding ademen de sfeer van 'die tijd'. Deze hoogwaardige mise-en-scène is geen loutere nostalgie; het is een middel om het overlevingsverhaal van een generatie te reconstrueren, die ondanks economische wonden, de lach niet verloor.
'Het Verhaal van Manager Kim' schetst een 'portret van een kantoormedewerker' vanuit een heel ander perspectief. Kim Nak-soo (Ryoo Seung-ryong) lijkt op het eerste gezicht een perfecte succesvolle man. 25 jaar ervaring bij een groot bedrijf, een eigen huis in Seoul, een zoon die naar een prestigieuze universiteit gaat, en een middelbare leeftijd die geniet van een luxe auto. Echter, de camera schijnt meedogenloos op de leegte achter deze glanzende façade. De schamelheid van een man die zich '꼰대' (een ouderwets personage) laat noemen en zich staande houdt binnen de organisatie, een vader die wordt genegeerd door zijn gezin, en een individu dat zijn leven opsluit binnen de hiërarchie van het bedrijf, komen aan het licht.
Kim Nak-soo lijkt op de gezichten van de leidinggevenden die we allemaal kennen. Zijn koppigheid om tegen zijn zoon te zeggen: 'Ga maar naar het leger', de hypocrisie van het instrueren van een ondergeschikte om een promotie op te geven, en de jaloezie die hij voelt bij het succes van een collega. Een scène waarin hij zelfs bij het kiezen van een tas zoekt naar een prijs die 'goedkoper is dan zijn baas en duurder dan zijn junior's', symboliseert het complexe zelfbewustzijn van zijn generatie. Zo wordt 'Het Verhaal van Manager Kim' een satire vermomd als komedie.
De populariteit van beide drama's ligt uiteindelijk in de 'projectie van de realiteit'. Ervaringen die iedereen had kunnen hebben, zijn natuurlijk in het plot verweven. Hoewel ze zich afspelen in verschillende tijden, vormen ze een intergenerationele band door de gemeenschappelijke draad van 'het overlevingsverhaal van gewone mensen' die hun werkplek als podium voor hun leven gebruiken.
Cultuurcriticus Jung Deok-hyun merkt op: "Kijkers voelen al lang sterke empathie voor content die de realiteit rechtstreeks weerspiegelt. In een tijd waarin succes niet gemakkelijk is, willen kijkers troost vinden in verhalen die hun eigen hartzeer vertegenwoordigen. Het nauwkeurig aanvoelen van de publieke behoefte aan 'empathische content' is de sleutel tot het succes van beide werken."
Koreaanse netizens reageren enthousiast, waarbij velen de realistische weergave van het kantoorleven prijzen. "Eindelijk een drama dat mijn leven weerspiegelt!" en "Ik herken mezelf zo erg in Kim Bu-jang" zijn veelgehoorde reacties die de herkenbaarheid van de personages en situaties benadrukken.