Kim Chang-hoon van Sanullim opent nieuw hoofdstuk met eerste solo concert na 1000 liederen op basis van poëzie

Kim Chang-hoon, een veelzijdig artiest bekend van de iconische band Sanullim, componist, schilder en zelfbenoemde 'persoon die poëzie zingt', heeft met succes zijn allereerste solo concert afgerond na het voltooien van zijn monumentale project van 1000 liederen gebaseerd op poëzie.

Ondanks de overweldigende omvang van het project, was de sfeer in de uitverkochte zaal van het Geoam Art Hall in Gangnam, Seoul, er een van viering en warmte, meer dan van louter herdenking. Het concert, getiteld 'Het Zal Ongetwijfeld een Welkom Zijn', bood een intieme ervaring. Het podium was eenvoudig, maar gevuld met zijn gitaarmuziek, zang en 25 gedichten die tot liederen waren omgevormd. De woorden van 25 dichters kwamen tot leven op een groot scherm en werden opnieuw geboren door de stem van Kim Chang-hoon.

Kim Chang-hoon voerde 23 gedichten-liederen op, samen met twee klassiekers uit zijn Sanullim-tijdperk: 'Monologue' en 'Memory'. Hij reciteerde alle 25 nummers uit het hoofd. Een gast, Kim Deok-jun van het 'Genius Table' forum, was diep onder de indruk en merkte op: "Hij zong alle 25 gedichten uit zijn hoofd, zonder één foutje, zonder enige aanwijzing. Het doet je nadenken over hoeveel tijd en met welk hart hij met de poëzie heeft gesproken om die immense resonantie van taal volledig eigen te maken. Het is ontzagwekkend."

Kim Deok-jun beschreef het podium als "een majestueuze reis waarin poëzie, muziek en de diepe ziel van een mens samenvloeiden." Hij prees de componist voor zijn vermogen om "de geest van elke dichter zonder filter over te brengen door zijn stem en melodie. Het componeren, perfect passend bij het ritme en de emotie van het gedicht, inclusief het refrein, was interpretatie en empathie op zichzelf." Het vermogen van Kim Chang-hoon om de woorden van dichters een nieuwe levenskracht te geven, werd op het podium volledig getoond.

Hij vatte Kim Chang-hoon samen als "een dichter die poëzie zingt, en een schilder die de leegte van poëzie vult met zijn eigen gevoelens." "Als ik mijn ogen sluit, ontvouwen zich de scènes uit het gedicht, en als ik mijn ogen open, zie ik een persoon op het podium die vrijelijk beweegt tussen de drie kunstgebieden: poëzie, muziek en schilderkunst." De blijvende echo na het verlaten van de zaal was "niet alleen de diepe indruk van een gedicht, maar van hoe één persoon kunst en leven benadert."

Het concert was gestructureerd in vier delen, een liedcyclus. Na elk nummer bleef het applaus uit, terwijl op het achterste scherm de gedichten en Kim Chang-hoon's schilderijen werden afgewisseld. Het was een unieke ervaring voor het publiek, waarbij de ogen heen en weer gingen tussen poëzie en schilderkunst, en de oren de melodieën volgden. De structuur, die Kim Deok-jun beschreef als "vrij bewegen tussen poëzie, muziek en schilderkunst", vormde de ruggengraat van het optreden.

Kim Chang-hoon voltooide het project van 1000 gedichten-liederen volgens het principe 'één dichter, één lied' gedurende vier jaar. "Om 1000 gedichten-liederen te maken, moet je 250 per jaar doen, elke dag van de week, vijf dagen per week," zei hij eerder. Hij gaf toe dat het cijfer van 1000 oorspronkelijk onvoorstelbaar leek. De reden dat hij deze schijnbaar waanzinnige uitdaging kon voltooien, komt voort uit zijn artistieke visie, waarin hij poëzie definieert als "juwelen in geschreven vorm."

Het concert was ook een moment om Kim Chang-hoon's huidige artistieke activiteiten te belichten. Onlangs hield hij een gezamenlijke kunsttentoonstelling 'Art beyond Fame' met Kim Wan-sun, waar hij abstracte en figuratieve schilderijen naast elkaar tentoonstelde. Zijn bewegingen tussen muziek, tekst en schilderkunst zijn niet langer slechts beschrijvingen, maar een tastbare realiteit.

Tijdens het concert verscheen ook zijn broer, Kim Chang-wan. Kim Chang-wan herdacht de overleden Kim Chang-ik en speelde een nieuw nummer op gitaar en kazoo, waarna hij de Sanullim-hit 'Mother and Mackerel' zong. Het moment dat de twee broers samen op het podium stonden, vulde de zaal met een serene herinnering.

Toen 'Monologue' en 'Memory' klonken, flitste de jeugd uit de schooltijd voorbij op de gezichten van het publiek van middelbare leeftijd en ouder. Een columnist merkte op: "Misschien zongen de toeschouwers die de zaal verlieten 'Memory', beginnend met 'Ik liep op straat...' in gedachten."

Het 1000 gedichten-liederen project raakt zowel de geschiedenis van de Koreaanse populaire muziek als de literatuurgeschiedenis. Hij heeft melodieën gecomponeerd voor de woorden van 1000 dichters, waarvan een deel is gebundeld in het album 'You, Don't Be Sick'. Bovendien heeft hij een poëzie-essaybundel, 'There Will Be Times Like This', uitgebracht met essays van 23 dichters, waarin het proces van poëzie die muziek wordt, is vastgelegd.

Kim Chang-hoon benadrukte dat hij "de meest gezegende persoon" is en dat de tijd die hij doorbracht met de taal van poëzie zijn artistieke bezit is.

Zijn volgende plannen liggen ook in lijn met poëzie. Hij wil "rondreizende optredens houden in literatuurhuizen van dichters en schrijvers in het hele land" en "een poëzie-liedertour voorbereiden die culturele knooppunten met lokale overheden verbindt."

Zijn visie is om de waarde van poëzie en de schoonheid van liederen te delen met het publiek, niet vanuit boekenplanken, maar vanuit concertzalen en literatuurhuizen.

Koreaanse netizens reageren vol bewondering op de veelzijdigheid van Kim Chang-hoon. Velen uiten hun respect voor zijn doorzettingsvermogen in het voltooien van het 1000 gedichten-liederen project. Fans prijzen zijn unieke artistieke visie en kijken uit naar zijn toekomstige projecten.