Jung Kyung-ho w "Pro Bono": Serial bije rekordy oglądalności

Najnowszy odcinek dramatu tvN „Pro Bono” zachwycił widzów, osiągając imponujące wskaźniki oglądalności. W czwartym odcinku, wyemitowanym 14 marca, Kang Da-wit (w tej roli Jung Kyung-ho) wygłosił błyskotliwą mowę obrończą w imieniu Kim Kang-hoona (w tej roli Kim Kang-hoon), kierując swoje wyzwanie przeciwko państwu i prezesowi konglomeratu.

Ta porywająca gra doprowadziła do tego, że odcinek osiągnął najwyższe wskaźniki oglądalności: 8,1% w regionie stołecznym Seulu i 8% w całym kraju, ustanawiając nowe rekordy dla serialu. „Pro Bono” zajął pierwsze miejsce w swojej ramówce wśród wszystkich kanałów kablowych i naziemnych, zarówno w regionie stołecznym, jak i w całym kraju. Serial zdominował również oglądalność wśród docelowej grupy widzów w wieku od 20 do 49 lat.

Kang Da-wit, który przegrał pierwotną sprawę, znacznie rozszerzył swoją strategię na proces apelacyjny. Zakwestionował postanowienie konstytucyjne, że „każde życie jest równe i zasługuje na szacunek”, zapowiadając pozew przeciwko Korei Południowej w imieniu Kim Kang-hoona, który nie miał gwarancji równego życia. Dodatkowo jako stronę odpowiedzialną pociągnął Choi Woong-san (w tej roli Yoo Jae-myung), prezesa Woongsan Hospital.

W dramatycznym zwrocie akcji Kang Da-wit zorganizował wizję lokalną, aby podkreślić trudną rzeczywistość swojego klienta i pilność sprawy. Przekonał sędziego apelacyjnego Guk Young-joona (w tej roli Lee Dae-yeon) i adwokata strony przeciwnej Woo Myung-hoona (w tej roli Choi Dae-hoon) do osobistego doświadczenia codziennych trudności Kim Kang-hoona, prosząc ich o towarzyszenie mu na wózku inwalidzkim do budynku sądu. Przypomniał sądowi o głębi desperacji stojącej za tym pozwem, wspominając, że Kim Kang-hoon każdego dnia pokonywał długie dystanse, aby dotrzeć do zespołu „Pro Bono”.

Woo Myung-hoon odpowiedział, wzywając jako świadka matkę Kang Da-wita, Jeong So-min (w tej roli Jung Sae-byeol). Twierdził, że cierpienia młodego Kim Kang-hoona były spowodowane nie tylko jego niepełnosprawnością, ale także warunkami jego wychowania. Nalegał na dopuszczenie pozwu przez jej opiekuna prawnego, zadając ostre pytania.

W odpowiedzi Kang Da-wit zażądał wezwania jako świadka Choi Woong-san, prezesa Woongsan Group. Kiedy Choi Woong-san pojawił się przed sądem, Kang Da-wit ujawnił jego sponsorowanie ruchu antyaborcyjnego i powiązane z tym polityki korporacyjne. Przekonująco argumentował, że wydarzenia w Woongsan były związane z przekonaniami prezesa, nawet jeśli nie były bezpośrednio nakazane, i skłonił Choi Woong-san do przyznania powiązania między jego poglądami a narodzinami dziecka Jeong So-min.

Jednak Choi Woong-san odmówił uznania odpowiedzialności za odszkodowanie, argumentując, że wszelkie przeciwności można przezwyciężyć ciężką pracą i że życie Kim Kang-hoona nie jest „sytuacją szkodową”. Jednak gdy Kim Kang-hoon przejął inicjatywę i zapytał: „Jakie wysiłki muszę podjąć, aby żyć jak inne dzieci?”, opisując rzeczywistość znęcania się i nieudane próby budowy specjalnej szkoły, Choi Woong-san zamyślił się.

Po krótkiej przerwie Choi Woong-san poprosił o odroczenie rozprawy. Po jej wznowieniu oświadczył: „Absolutnie nie mogę zaakceptować wniosku, że narodziny tak inteligentnego dziecka są szkodą”. Zaproponował Kang Da-witowi wycofanie pozwu. Aby udowodnić, że świat jest nadal miejscem wartym życia, zaoferował adopcję matki Kim Kang-hoona i założenie rodziny, a także obiecał utworzenie specjalnej szkoły dla Kim Kang-hoona jako jego przyszłego wnuka, co stanowiło wzruszający zwrot akcji.

Jednak gdy zespół „Pro Bono” świętował sukces po pomyślnym zakończeniu sprawy w radosnej atmosferze, Park Ki-ppeum (w tej roli So Ju-yeon) otrzymała tajemniczą wiadomość tekstową ujawniającą dochodzenie w sprawie zarzutów o korupcję wobec Kang Da-wita, co doprowadziło do szokującego zakończenia.

Koreańscy internauci byli zachwyceni występem Jung Kyung-ho. Wielu chwaliło jego umiejętności aktorskie, komentując: „Jego przemówienie było naprawdę mocne!” i „Idealnie wcielił się w postać”. Inni wyrazili swoje oczekiwanie, mówiąc: „Nie mogę się doczekać, aby zobaczyć, jak potoczy się historia”.