Aktorzy z nowego filmu Park Chan-wooka zdradzają szczegóły trudności na planie. Lee Byung-hun i Son Ye-jin o wymagającej reżyserii.

Z ujawnionych informacji wynika, że aktorzy Lee Byung-hun i Son Ye-jin napotkali spore trudności podczas pracy nad najnowszym filmem Park Chan-wooka pt. "Nic nie da się zrobić" (It's Impossible). Reżyser znany jest z niezwykle szczegółowego podejścia, które tym razem mocno wyczerpało zarówno fizycznie, jak i psychicznie głównych wykonawców.

Park Chan-wook podzielił się również ciekawostką na temat genezy tytułu filmu. Wyjaśnił, że nad adaptacją pracował już 17 lat temu, a oryginalny tytuł powieści brzmiał "The Axe" (Topór). Wówczas rozważał również słowo "Mogaji" (Kark), które po koreańsku oznacza "zwolnienie z pracy". Jednak ze względu na potencjalne skojarzenia z jego poprzednimi filmami, postanowił odrzucić oba tytuły. Obawiał się, że "The Axe" może sugerować seryjne morderstwa, a "Mogaji" bezpośrednie odcięcie, dlatego ostatecznie wybrał nowy tytuł "Nic nie da się zrobić".

Na temat stylu reżyserskiego Park Chan-wooka wypowiedzieli się również sami aktorzy. Lee Byung-hun zdradził, że reżyser nie stosuje demonstracji scen, lecz wydaje bardzo precyzyjne i wymagające polecenia słowne. Son Ye-jin dodała, że – zgodnie z tym, co wcześniej wspomniał Kang Dong-won w wywiadzie – Park kładzie nacisk na perfekcyjną wymowę samogłosek krótkich i długich, a także na intonację. Przyznała, że dla niej, jako osoby pracującej z nim po raz pierwszy, było to początkowo dezorientujące, zwłaszcza gdy czuła, że ujęć jest wyjątkowo dużo.

Lee Byung-hun wyjaśnił, że te szczegółowe wymagania czasami utrudniają naturalne prowadzenie dialogu, sprawiając wrażenie, jakby trzeba było mówić jak obcokrajowiec uczący się koreańskiego po raz pierwszy. Dodał również, że nawet po zakończeniu zdjęć musieli wprowadzać dodatkowe poprawki za pomocą nagrań z telefonu komórkowego, a czasem reżyser dzwonił do niego osobiście, aby wydać dalsze instrukcje.

Park Chan-wook to światowej sławy reżyser, znany z takich arcydzieł jak "Oldboy", "Bokser" (tytuł polski "Sympathy for Mr. Vengeance") czy "Służąca" ("The Handmaiden"). Jego unikalna wizja filmowa i styl narracji przyniosły mu liczne nagrody i uznanie krytyków na całym świecie.