สื่อวิจารณ์ 'Cannot’. ควบคู่ไปกับ ‘Parasite’ แต่ภาพยนตร์เรื่องนี้ขาดการเชื่อมโยงกับความเป็นจริง
หลังจากการรอคอยอันยาวนาน ผู้กำกับ พัค ชาน-วุค ได้กลับมาพร้อมกับภาพยนตร์เรื่องใหม่ ‘Cannot’ ซึ่งสื่อบางส่วนถึงกับเปรียบเทียบกับ ‘Parasite’ ของผู้กำกับ บง จุน-โฮ ทว่า การวิเคราะห์อย่างละเอียดกลับพบว่าภาพยนตร์เรื่องนี้อาจไม่สามารถเชื่อมโยงกับความเป็นจริงทางสังคมได้อย่างที่คาดหวัง
เดิมทีนักวิจารณ์หลายคนคาดหวังว่า ‘Cannot’ จะสามารถตีแผ่ประเด็นความไม่มั่นคงทางอาชีพ ซึ่งเป็นรากฐานของความขัดแย้งทั่วโลก ตั้งแต่ความขัดแย้งระหว่างเพศในเกาหลีใต้ การเกลียดชังผู้อพยพในสหรัฐอเมริกา ไปจนถึง Brexit ในสหราชอาณาจักร แต่กลับกลายเป็นว่าผู้กำกับ พัค ชาน-วุค อาจกำลังติดอยู่ในโลกส่วนตัวของเขาเอง
ในภาพยนตร์เรื่องนี้ ตัวละครหลัก มันซู (รับบทโดย อี บยอง-ฮอน) อาศัยอยู่ในบ้านที่หรูหราเกินกว่าจะเป็นชนชั้นกลางทั่วไป ขณะที่ลูกสาวซึ่งมีภาวะออทิสติกก็กำลังเรียนเชลโล ส่วนภรรยา มิรี (รับบทโดย ซน เย-จิน) ก็ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายไปกับการเล่นเทนนิสและเรียนเต้นรำ แม้ว่าสถานการณ์การว่างงานของหัวหน้าครอบครัวซึ่งมีบ้าน 2 ชั้นพร้อมสวนหลังบ้านในเขตชานเมือง อาจไม่ถึงขั้น 'วิกฤตสุดขีด' สำหรับคนทั่วไป เพราะการขายบ้านก็อาจแก้ไขปัญหาได้
แต่ภาพยนตร์กลับพาเรื่องราวไปสู่การฆาตกรรม โดยมีเป้าหมายเพื่อกำจัดคู่แข่งในการหางานถึง 3 คน เหตุผลในการฆาตกรรมกลับเป็นเรื่องส่วนตัวอย่างยิ่ง เพื่อรักษาชีวิตที่หรูหราของตนเอง การกระทำที่ผิดศีลธรรมอย่างรุนแรงถูกบดบังด้วยมุกตลกแบบขอไปที โดยไม่มีการสะท้อนถึงผลกรรมตามกฎแห่งเหตุและผลที่ชัดเจน ทำให้ภาพยนตร์เรื่องนี้มีปัญหาทางจริยธรรมอย่างมาก
แม้จะถูกนำเสนอในรูปแบบแบล็คคอเมดี้ แต่ ‘Cannot’ กลับกลายเป็นเพียงตลกร้ายที่สร้างความรู้สึกว่างเปล่า โดยปราศจากความไม่สมเหตุสมผลของสังคม ผู้กำกับ พัค ชาน-วุค กล่าวว่าเขาต้องการจะวาดภาพ 'ความพยายามอันเปล่าประโยชน์ของชายคนหนึ่งที่พยายามปกป้องครอบครัวอย่างสิ้นหวัง' ซึ่งอาจสะท้อนถึงสถานการณ์ของตนเองที่หมกมุ่นอยู่กับภาพยนตร์จนมองเห็นอนาคตที่มืดมนและความไม่แน่นอนที่ตามมา
ด้วยทุนสร้างกว่า 17,000 ล้านวอน และการนำทีมนักแสดงชั้นนำ การที่ภาพยนตร์มุ่งเน้นไปที่ประเด็นส่วนตัวมากเกินไป จึงดูเหมือนเป็นการวาดภาพความยากจนจากมุมมองของผู้ที่มั่งคั่งและอุดมสมบูรณ์ ทำให้รู้สึกเหมือนแม้แต่ความยากจนก็ยังถูกพรากไป ผู้กำกับขาดทั้งความรับผิดชอบในฐานะผู้กำกับชั้นครู และวิสัยทัศน์ต่อโลก
โดยรวมแล้ว ระยะห่างระหว่างกล้องกับตัวละครก็ห่างไกลเกินไป โดยทั่วไป ยิ่งใกล้ ยิ่งแสดงถึงอารมณ์ ยิ่งไกล ยิ่งเป็นการสังเกต ในกรณีที่เป็นเรื่องส่วนตัวอย่างยิ่ง กล้องควรจะมุ่งเน้นไปที่การถ่ายทอดอารมณ์ของตัวละคร แต่ในเรื่องนี้กลับผิดพลาดไป ผู้กำกับ พัค ชาน-วุค ดูเหมือนจะสับสนว่าความไม่แน่นอนของตนเองนั้นเชื่อมโยงกับสาธารณชนได้ ส่งผลให้เห็นถึงการขาดความเข้าใจร่วมกันของสาธารณชนอย่างรุนแรง
เมื่อ BBC ยกย่องว่าเป็น '‘Parasite’ แห่งปี’ ถือเป็นการไม่ให้เกียรติผู้กำกับ บง จุน-โฮ เลย ‘Parasite’ สะท้อนถึงความเจ็บปวดของศิลปินที่เจาะลึกจุดอ่อนของระบบทุนนิยมผ่านมุมมองของมนุษยชาติ ทำให้เกิดคำถามมากมายว่าทำไมคนรวยและคนจนจึงถูกแบ่งแยก คนจนไร้ความสามารถหรือไม่ คนรวยชั่วร้ายหรือไม่ ความยากจนมีคุณธรรมหรือไม่ เป็นปัญหาของปัจเจกบุคคลหรือโครงสร้าง เป็นสิ่งที่มนุษย์สามารถแก้ไขได้ด้วยตนเองหรือไม่ ภาพยนตร์เรื่องนี้รวบรวมคำถามเหล่านั้นและนำเสนอผ่านเทคนิคการเล่าเรื่องอย่างมีอารมณ์ขัน ซึ่งบรรลุถึงจุดสูงสุดทั้งในด้านความลึกและความสามารถทางเทคนิค
‘Cannot’ ขาดปรัชญาและส่วนรวม แม้ว่าอาจจะมีเทคนิคการกำกับที่น่าศึกษาสำหรับนักศึกษาภาพยนตร์ แต่ก็ไม่มีความหมายที่เป็นประโยชน์ต่อผู้ชม มีเพียงความเห็นแก่ตัวที่หมกมุ่นอยู่กับความสำเร็จทางธุรกิจเท่านั้น มีเพียงการพยายามอย่างกล้าหาญกับเรื่องราวที่เร้าอารมณ์เท่านั้น แม้ว่าภาพยนตร์ไม่จำเป็นต้องมีมุมมองทางสังคมศาสตร์เสมอไป แต่หากนำประเด็นเรื่องการจ้างงานมากล่าวถึง ก็ควรจะเห็นถึงความขัดแย้งที่สอดคล้องกัน
นักแสดงที่มีความสามารถโดดเด่นสามารถเติมเต็มช่องว่างที่มากมายได้ จึงทำให้ยังคงมีความสนุกอยู่ แต่ยิ่งรู้สึกถูกหลอกลวงเท่าไหร่ ก็ยิ่งเกิดความรู้สึกต่อต้านมากขึ้นเท่านั้น การสูญเสียผู้กำกับชั้นครูครั้งนี้ส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวงราวกับคลื่นยักษ์ ยากที่จะรับมือได้
ชาวเน็ตเกาหลีบางส่วนแสดงความคิดเห็นว่า แม้ว่าภาพยนตร์จะน่าสนใจเพราะการแสดงที่ยอดเยี่ยมของนักแสดง แต่ก็รู้สึกเหมือนถูกหลอกลวง ทำให้เกิดความรู้สึกต่อต้านตามมา การสูญเสียผู้กำกับระดับตำนานครั้งนี้ทำให้รู้สึกเสียใจอย่างมาก.